Wie ben je?

Ik ben  Niek, moeder van drie zoons en één dochter die allemaal de deur uit zijn en hun eigen heel verschillende weg in het leven vinden. En oma van vier kleinzoontjes - heerlijk.

Ik werk in de steinerschool van Brugge, die ik -tig jaar geleden hielp opstarten.

Hoe heb je Stoer Huus leren kennen?

Een drietal jaar geleden heb ik samen met mijn ex-partner het ouderlijk huis van onze kinderen verkocht, ze waren toen allemaal de deur uit. We wilden met een zestal gelijkgezinden een appartementsgebouw of een aantal kleinere huisjes in eenzelfde straat kopen. Om met aandacht voor elkaar in mekaars buurt te wonen: om een restje soep te delen, over het bolletje te aaien als iemand verdrietig was, een spontaan appelsientje te persen als iemand ziek was. In diezelfde periode begon de vzw Samenhuizen (toen nog onder een andere naam) het begrip ‘cohousing’ te promoten in Brugge en even later viel de oproep van Myriam in de mailbox om concreet gestalte te geven aan een project in Brugge. Het bleek dat ons kleine idee naadloos aansloot bij die bredere cohousinggedachte. Ik ben dan ook meteen meegestapt.

Waarom wil je er absoluut bij?

Om een restje (bio)soep te delen, over een bolletje te aaien, een spontaan appelsientje te persen, … Om al die vanzelfsprekende dingen - die tegenwoordig niet meer zo vanzelfsprekend zijn - te geven en te krijgen.

En ook om niet te verzuren bij het grijzer worden; om letterlijk en figuurlijk in beweging te blijven dankzij interactie met huus-genoten van alle leeftijden; om te leven in een levendige omgeving en bij te dragen aan een maatschappij-vernieuwende samenlevingsvorm.